منطقه ییلاقی انزا پشت کوه 3000متری (وراو)

چشمه طبیعی ،درختان بید چندین ساله در دو تنگه هفتی شکل است که توسط اروانه ای ها عزیز در گذشته کاشته شده بود،جز منطقه شکار ممنوع خنار نیز میباشد..یجای دنج و دست نخورده...اب و هوای مطبوع و عالی...ورودی تنگه اولی انزا...نما از بالای کوه (وراو)

مسیر سمنان ،فیروزکوه

کیلومتر 55  جاده سمنان،فیروزکوه فاصله از سر جاده تا روستا 9.6 کیلومتر میباشد.

برف شب چله (یلدا)

برف شب چله 95 که اروانه ای های عزیز رو شوکه کرد...

برف در اروانه

اولین برف پاییزی در روستا

بوته باریجه

(باریجه)  این گیاه در مناطق کوهستانی مرکزی و شمال شرق ایران می‌روید. ریشهٔ آن در زمین مانند چغندر قند و به رنگ قهوه‌ای مایل به سیاهت است. با  بریدن لایه‌ای نازک از این ریشه مایعی صمغ مانند به رنگ شیر بیرون می‌زند که در اثر گذشت زمان که در اصطلاح «مدار» خوانده می‌شود به زرد و سپس قرمز تغییر رنگ می‌دهد. ابزارهایی که برای بهره‌برداری از این گیاه استفاده می‌شود عبارتست از: تتیشه برای کندن پای آن که در اصطلاح به این عمل «پاورداری» گفته می‌شود. تیغی دسته دار و به شکل داس با دسته‌ای چوبی و بلند به اندازهٔ ۴۰ سانتیمتر برای بریدن لایه‌ای نازک از روی ریشه که در اصطلاح اهل فن بِبُرّی (با تشدید را) خوانده می‌شود. پیش بند برای بستن جلوی سینه مثل پیش بند آشپزخانه برای جلوگیری از چسبیدن شیرهٔ گیاه به لباس در حین برداشت آن. و کالتیک قوطی حلبی برای انباشتن شیرهٔ قرمز شدهٔ گیاه و انتقال آن به حلب‌های ۲۰ کیلویی. شیرهٔ گیاه که پس از برداشتن لایهٔ نازک برون زده‌است و با گذشت چند روز رنگ آن به زرد و سرخ تغییر کرده با وسیله‌ای به نام «کارد» که ملاقه مانند و بادستهٔ چوبی کوتاه است از روی بدنه ریشه برداشته شده و باز با ببری لایه‌ای دیگر بریده می‌شود. پس از چند روز شیرهٔ بیرون آمده تغییر رنگ داده عمل گرفتن آن از سر گرفته می‌شود. بریدن‌ها و گرفتن‌ها تا جایی که در ریشهٔ گیاه شیر باشد ادامه میابد. فصل انجام این کار از اواخر بهار تا پایان تابستان استبوته تیغ زده شدهزمین های هموار گچی منطقه پنج نسا